Εφημεριδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
11-6-2000
Πλαστικές επεμβάσεις από... ανειδίκευτους
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΥΡΑΣ
Πλαστικός χειρουργός, διευθυντής Τμήματος Πλαστικής Χειρουργικής της Ευρωκλινικής Αθηνών.
- Θεωρείτε ότι γίνονται περιττές επεμβάσεις στην πλαστική χειρουργική;
"Συνήθως ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος ζητεί από τον πλαστικό χειρουργό τη συνδρομή του σε κάποιο πρόβλημα της εξωτερικής του εμφάνισης. Από τον προσδιορισμό της λοιπόν δεν αφήνει περιθώριο για κατάχρηση χειρουργικής επέμβασης, εκτός από τις περιπτώσεις γιατρών που δεν είναι πλαστικοί χειρουργοί κα παρασύρουν τους ασθενείς σε τέτοιου είδους επεμβάσεις χωρίς να υπάρχει αντικειμενικός λόγος.
Πρόκειται για γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, όπως δερματολόγους, ωτορινολαρυγγολόγους, γενικούς χειρουργούς και γυναικολόγους, οι οποίοι συχνά προτρέπουν τον ασθενή να υποβληθεί και σε επιπλέον πλαστική χειρουργική επέμβαση παράλληλα με τη θεραπεία που μπορεί να εμπίπτει στο αντικείμενο της ειδικότητάς τους.
Η μέθοδος αυτή αποτελεί αντιποίηση του τίτλου της ειδικότητας της πλαστικής χειρουργικής που εκ του νόμου δεν δύνανται να έχουν εντός του ελληνικού κράτους".
- Υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία για την Ελλάδα σε σχέση με χώρες του εξωτερικού όσον αφορά τον αριθμό πλαστικών επεμβάσεων που γίνονται ετησίως;
"Η Ελλάδα βρίσκεται στις δέκα πρώτες θέσεις χωρών με πολύ ανεπτυγμένη πλαστική χειρουργική παγκοσμίως. Ετησίως εκτελούνται πάνω από 7.000 επεμβάσεις τα 4/7 στην Αθήνα, τα 2/7 στη Θεσσαλονίκη και το υπόλοιπο στις άλλες πόλεις της Ελλάδας".
- Με ποια κριτήρια αξιολογείτε αν μια επέμβαση πρέπει να γίνει ή όχι;
"Οι επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής αφορούν συνήθως κάποιο ανατομικό πρόβλημα της επιφάνειας του ανθρώπινου σώματος. Επειδή δεν είναι επεμβάσεις έκτακτης ανάγκης - εκτός από ατυχήματα ή εγκαύματα, όπου η αναγκαιότητα της επέμβασης είναι αυτονόητη - στην πλειονότητα των περιπτώσεών την ένδειξη της επέμβασης βάζει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος. Εκείνος δηλαδή ο οποίος έχει εντοπίσει ο ίδιος δυσμορφία του σώματος ή του προσώπου του που τον ενοχλεί προσωπικά.
Κατά συνέπεια η επέμβαση πλαστικής χειρουργικής εν πρώτοις, εντοπίζεται και σχεδόν προσδιορίζεται από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, ενώ ο πλαστικός χειρουργός μπορεί να δεχθεί ή να αρνηθεί να εκτελέσει μια τέτοια επέμβαση με βάση τα επιστημονικά του κριτήρια. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η αίτηση αυτή του ενδιαφερομένου γίνεται δεκτή από τον πλαστικό χειρουργό. Σε εξαιρετικά, ακραίες όμως περιπτώσεις, είναι συνήθως τακτική των καταξιωμένων πλαστικών να αποφεύγουν μια "παράλογη" επέμβαση.
- Στόχος των γιατρών που κάνουν περιττές επεμβάσεις είναι το κέρδος ή μπορεί να το κάνουν και από άγνοια;
"Στην πλαστική δεν εκτελούνται περιττές χειρουργικές επεμβάσεις από άγνοια, διότι η δυσμορφία, έστω κι αν είναι πολύ μικρή, είναι εύκολα αναγνωρίσιμη από τον κοινωνικό περίγυρο και τον ενδιαφερόμενο. Πολύ μικρές αισθητικές αλλαγές μπορεί να θεωρηθούν περιττές από μια μεγάλη πλειονότητα ανθρώπων, χωρίς ωστόσο να είναι, εφόσον το άτομο έχει ζητήσει την επέμβαση.
Συνήθως στόχος από κοινού του γιατρού που εκτελεί μια "περιττή" επέμβαση και του ατόμου που τη ζητεί είναι να ακολουθήσουν τη μόδα. Σε αυτή την περίπτωση "περιττή" επέμβαση μπορεί να θεωρηθεί μόνον η υπερβολική χρήση βιοϊατρικών προσθετικών υλικών πλαστικής χειρουργικής, όπως κολλαγόνο, ακρυλικά σφαιρίδια, κάθε τύπου εμφυτεύματα κ.ά. Η ελεύθερη επιλογή από τον πλαστικό τέτοιων υλικών μπορεί να αφήσει περιθώρια παρεξήγησης, όσον αφορά το κίνητρο του κέρδους, χωρίς όμως αυτό να μπορεί να υποστηριχθεί ανώδυνα".
- Ποιες επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής θεωρείτε ότι συχνά μπορεί να γίνονται χωρίς λόγο, είτε εξαιτίας του γιατρού είτε του ασθενούς;
"Χωρίς εμφανή λόγο μπορεί να γίνονται πολλά από τα face-lifts, τις ανορθώσεις, δηλαδή του προσώπου, και ειδικά από γιατρούς που προτείνουν αυτή και μόνον τη λύση για οποιοδήποτε αισθητικό πρόβλημα του προσώπου. Είναι γνωστό ότι το face-lift είναι μία πολύ προσωποποιημένη υπόθεση και πρέπει να είναι διαφορετικό από ασθενή σε ασθενή, ανάλογα με την προσωπικότητά του. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να υποβάλλονται σε αυτό όλοι οι ασθενείς που μας ζητούν face lift, όμως υπάρχουν και επεμβάσεις που δεν γίνονται ενώ θα έπρεπε, γιατί τόσο ο γιατρός, για λόγους ανταγωνιστικούς, όσο και ο ασθενής για λόγους μείωσης του κόστους, αποφεύγουν να το συζητήσουν.
Κλασική τέτοια περίπτωση είναι η επέμβαση διόρθωσης ρινικού διαφράγματος ταυτόχρονα με τη ρινοπλαστική και έτσι ο ασθενής μπορεί να υποχρεωθεί έμμεσα να κάνει μια δεύτερη απαραίτητη επέμβαση για ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να έχει λυθεί από την πρώτη κιόλας επέμβαση.
Η μοναδική κραυγαλέα περίπτωση περιττής ιατρικής πράξεως που γίνεται απολύτως με σκοπό το κέρδος, χωρίς καμιά επιστημονική εξήγηση, είναι η περίπτωση των διαφόρων ειδών "κυτταροθεραπειών", καθώς και του "εύκολου αδυνατίσματος" με μηχανήματα. Οι επεμβάσεις αυτές δεν γίνονται από πλαστικό χειρουργό".
|
