Περιοδικό "Ανάπτυξη"
Του Εμπορικού και Βιομηχανικου Επιμελητηριου Αθηνών
Τέυχος Μαϊου 2010
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ -
Ο ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΦΗΜΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ -
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ιατρικός Τουρισμός σημαίνει μια κοινή προσπάθεια από τον επιχειρηματία του τουρισμού και τον έλληνα γιατρό . Έτσι έγινε μέχρι τώρα σε χώρες με παράδοση τον Ιατρικό τουρισμό όπως η Γαλλία η οποία είναι γνωστή η προσπάθεια που έχει γίνει μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο για την ανάπτυξη της αισθητικής και της βιομηχανίας των καλλυντικών , η Ιταλία στην οποία είναι γνωστή η -από τους ρωμαϊκούς χρόνους -μεγάλη εισροή των επισκεπτών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ειδικά στις περιοχές των όπου βρίσκονταν τα ιαματικά λουτρά (Θέρμες) , η Ελβετία στην οποία είναι γνωστό το γεγονός ότι πολλοί επισκέπτες αυτής της χώρας από όλη την Ευρώπη και από όλο τον κόσμο από την δεκαετία του 50 κιόλας ενδιαφερόντουσαν να κάνουν θεραπείες αναζωογόνησης , ανανέωσης ακόμη και αντιγήρανσης μέσω των μεικτών υπηρεσιών της πλαστικής χειρουργικής και αισθητικής , το Ισραήλ το οποίο είναι γνωστό για την οδοντιατρική και προσφέρει πακέτο διακοπών και ανταγωνιστικών τιμών και βέβαια οι ΗΠΑ όπου η κινηματογραφική βιομηχανία έφερε και την ανάγκη να παραμένει κανένας νέος για πολλά χρόνια ώστε να είναι και δραστήριος ειδικά στις δυτικές και νότιες πολιτείες .
Το παράδειγμα αυτών των χωρών οι οποίες καταξιώθηκαν στην συνείδηση του κόσμου όσον αφορά του τουριστικό προϊόν του ιατρικού τουρισμού τους το ακολούθησαν άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες , όπως η Ουγγαρία και η Σλοβενία . Η Ουγγαρία μάλιστα έβγαλε και σαν τίτλο της νέας εθνικής , διαφημιστικής της καμπάνιας - Ουγγαρία , η χώρα των Spa - Hungary , the land of Spas . Βέβαια η ειδική γεωπολιτική θέση των χωρών αυτών , που δεν περιλάμβανε τον ίδιο ιδεολογικό προσανατολισμό με τη Δύση στο παρελθόν, επέβαλε τον εκ νέου σχεδιασμό , ώστε οι προσπάθειες για αναβάθμισης γενικά του τουριστικού προϊόντος των χωρών τους να αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Και τι να πει κανείς για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το Ηνωμένο Βασίλειο , οι οποίες είναι η Μέκκα , του σημερινού ιατρικού τουρισμού (για τους ευκατάστατους ασθενείς κυρίως ). Ποιος διανοείται να αγνοήσει ως κορυφαία και ασφαλή χώρα προορισμού του για θεραπεία οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός των δύο αυτών. Και επειδή το κόστος των ιατρικών υπηρεσιών είναι γενικά πολύ υψηλό, οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες που καλούνται να καλύψουν τα δυσθεώρητα έξοδα διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης, πρότειναν μερικές Ασιατικές χώρες όπως τη ν Ταϊλάνδη , τις Φιλιππίνες και την Κίνα . Αυτές, σε συμφωνία με τις ασφαλιστικές χώρες του Δυτικού κόσμου, απορρόφησαν έναν μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων προσφέροντας τις ίδιες υπηρεσίες από ιατρούς τοπικής εθνικής προέλευσης που όμως έχουν εκπαιδευτεί στην Δύση σε κόστος εξαιρετικά λογικό και πολύ χαμηλότερο. Σε αυτό συμφώνησαν επίσημα οι Η.Π.Α. και έτσι μείωσαν το κόστος της ιατρικής ασφάλισης στον προϋπολογισμό του ιδιωτικού τομέα τους χωρίς να μειώσουν την ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών. Τα νεόδμητα ιδιωτικά νοσοκομεία στις ασιατικές αυτές χώρες είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και στελεχωμένα με πολύ καλούς ιατρούς και παραϊατρικό προσωπικό.
Η μόνη άλλη χώρα που αυτό συνέβη κατ' αναλογία (όχι όμως λόγω κόστους αλλά λόγω της εξαιρετικής ποιότητος ιατρικών υπηρεσιών και ταυτόχρονα εκθαμβωτικών καλλιτεχνικών αποτελεσμάτων της ιατρικής ειδικότητας της πλαστικής χειρουργικής) είναι η Βραζιλία. Εκεί είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι πηγαίνουν από το 1950 για να κάνουν πλαστική χειρουργική υψηλοτάτου επιπέδου, π.χ. στον δάσκαλο μου , Ιvo Pitanguy τον γνωστό πλαστικό χειρουργό από την Βραζιλία , κάτι που λόγω της διεθνούς φήμης της εκεί σχολής συμπαρέσυρε σε καλή φήμη και τις υπόλοιπες χώρες της Νοτίου Αμερικής.
Άλλες χώρες όπως η Νότιος Κορέα και η Νότιος Αφρική έκαναν μια προσπάθεια να προσφέρουν ένα συνολικό προϊόν το οποίο αφορούσε ξεκάθαρα την πλαστική χειρουργική και την ξεκούραση δηλαδή έδωσαν ένα προϊόν στην διεθνή αγορά στο οποίο περιλαμβανόταν μια επέμβαση πλαστικής χειρουργικής και η ανανέωση για δύο εβδομάδες στα ξενοδοχεία τους ( αυτό από τους κρατικούς φορείς ).
Στην Ελλάδα προσπάθειες έγιναν μόνο στην Κρήτη και στην Θεσσαλονίκη . Η Κρήτη και η Θεσσαλονίκη είναι οι μόνες περιοχές εκτός Αθηνών οι οποίες περιλαμβάνουν υποδομή ιατρικής δηλαδή κλινικές και ιατρικής και τουρισμού δηλαδή τα μεγάλα ξενοδοχεία . ¨Όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις η διασπορά αυτών των χώρων δεν επέτρεψε την συνολική ανάπτυξη αυτού του προϊόντος αφού οι προσπάθειες ήταν όλες μεμονωμένες . Θυμίζω την προσπάθεια ιδιωτικού νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης , κτισμένου δίπλα σε γνωστό ξενοδοχείο 5 αστέρων το οποίο ενδιαφέρθηκε να φέρει βρετανούς ασθενείς οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να παραμείνουν στην λίστα αναμονής για χειρουργική επέμβαση στην χώρα τους. Τελικά το σχέδιο των 25.000 άγγλων ασθενών , οι οποίοι θα ταξίδευαν στην Ελλάδα για ιατρικό τουρισμό με σκοπό να παρακάμψουν τις λίστες αναμονής της Αγγλίας δεν πέτυχε διότι η Ελλάδα ως χώρα με περίεργη αντίληψη σχετική με τις υποχρεώσεις του κρατικού προς τον ιδιωτικό τομέα, δεν προχώρησε στην διαφήμιση αυτού του προϊόντος και την εξασφάλιση της συνέχειάς του . Ακολούθως γερμανικές εταιρίες έφτιαξαν 4 νοσοκομεία σε χρόνο ρεκόρ στην Αγγλία και έτσι εκτονώθηκε η λίστα αναμονής των άγγλων ασθενών στην ίδια την Αγγλία , όμως σε νοσοκομεία Γερμανικών και όχι Ελληνικών συμφερόντων .
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και χώρες οι οποίες δεν είναι γνωστές για την ιατρικής τους , μπόρεσαν και ήλξαν τουρίστες για ιατρικούς λόγους όπως η Κούβα , η οποία διαφημίζοντας το δηλητήριο του σκορπιού ( χωρίς καν να έχει τύχει της εγκρίσεως από την διεθνή ιατρική κοινότητα το είδος αυτό της θεραπείας ) - όλοι είδαμε τα πρωτοσέλιδα πριν από δύο μήνες .Οι κουβανοί γιατροί κατάφεραν να φέρουν από όλη την Ευρώπη αλλά και από την Ελλάδα , ασθενείς για να θεραπευτούν από όγκους μέσα από το δηλητήριο του σκορπιού που υπάρχει μόνο στην Κούβα . Οι προσπάθειες τους στηρίχτηκαν βεβαίως από τους τουριστικούς παράγοντες της χώρας αυτής αλλά και τις ελληνικές εφημερίδες (!) που με επιτυχία προκάλεσαν αυτό το ρεύμα εισροής τουρισμού προς την Κούβα . Το ίδιο για τις κλινικές απεξάρτησης από ναρκωτικές η διεγερτικές ουσίες αλλά και για τον ιατρικό , αθλητικό τουρισμό , πολύ ενδιαφέρουσες προσπάθειες πράγματι για το νέο τουριστικό αυτό προϊόν , για τις οποίες επιστρατεύτηκαν ως πρέσβεις, προσωπικότητες του διεθνούς αθλητισμού και άλλοι επώνυμοι.
Νομίζω ότι για να δημιουργηθεί ιατρικός τουρισμός στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ώστε ή οι γιατροί οι βασικοί συντελεστές της ιατρικής μέσα από τις κλινικές τους οι οποίες θα έχουν δημιουργηθεί με ευέλικτο τρόπο και μια ανανεωμένη ιατρική νομοθεσία να αποτελέσουν τον πυρήνα αυτής της προσπάθειας. Δίπλα από τις κλινικές τους να δημιουργηθούν ξενοδοχεία μικρού μεγέθους , Boutique Clinic Hotels , έτσι λέγονται , από τους ίδιους ή από ομάδες εταιριών του εξωτερικού οι οποίες γνωρίζουν το θέμα καλύτερα από τις ελληνικές ώστε να εισαχθεί τεχνογνωσία .Για να γίνει αυτό όμως, η Αθηναίοι γιατροί θα πρέπει να έχουν την αυτονόητη δυνατότητα από το νόμο, να προσφέρουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες σε περιοχές εκτός της δικαιοδοσίας του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, κάτι που δεν ισχύει σήμερα. Το ιατρικό επάγγελμα ανήκει στα κλειστά επαγγέλματα και ο γιατρός δικαιούται να παρέχει τις υπηρεσίες του μόνο στα κλειστά όρια ενός από τους δεκάδες ιατρικούς συλλόγους που κατακερματίζουν το ιατρικό δυναμικό της Ελλάδας και περιορίζουν τους υπέρ-ειδικούς σε 3-4 υδροκεφαλικούς υπέρ-νομούς, αγνοώντας την συντονιστική δικαιοδοσία του ενός και μόνου Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου. Είναι αδιανόητο σήμερα οι, ούτως ή άλλως, υπέρμετροι φόροι που πληρώνει σήμερα ο ιδιώτης γιατρός π.χ. από την Αθήνα, να χρησιμοποιούνται για έργα υποδομής π.χ. στην απομακρυσμένη Κέρκυρα και ταυτόχρονα ο ίδιος ο φορολογούμενος ιατρός να μην έχει το δικαίωμα να εργαστεί και στον τομέα του ιατρικού τουρισμού στην ίδια την Κέρκυρα, με περιορισμένα τα εργασιακά του δικαιώματα μόνο στην Αθήνα. Τι άλλο παράδειγμα χρειάζεται κανείς για να βεβαιωθεί ότι οι έλληνες ζουν ακόμη σε ένα υδροκεφαλικό, παρωχημένο Κράτος που δεν επιθυμεί την αποκέντρωση της οικονομικής δραστηριότητας και συντηρεί τα τοπικά μικροσυμφέροντα (τουριστοιατρική) έναντι της εθνικής προσπάθειας αναβάθμισης της συνολικής αξίας της χώρας από Έλληνες (!) και όχι από ξένους (?) επενδυτές!
Ο ισχύων νόμος που το υπουργείο τουρισμού και ανάπτυξης χρησιμοποιεί για να αναπτύξει αυτού του είδους τις προσπάθειες , κατά την γνώμη μου χρειάζεται εμπλουτισμό από νέες , τολμηρές ιδέες . Ο νόμος μοιάζει πολύ με τον προηγούμενο του 1998 , ο οποίος προέβλεπε τις ίδιες ακριβώς υποδομές , οι οποίες όμως είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν διότι όπως θα παρατηρήσετε προϋποτίθεται ότι πρέπει να υπάρχει ξενοδοχείο 150 κλινών εκ των οποίων 40 κλίνες είναι για άτομα με ειδικές ανάγκες . Εάν κανένας σκεφτεί ότι το ξενοδοχείο ιατρικού τύπου δηλαδή η κλινική , θα πρέπει να έχει ανά κλίνη 4 εξειδικευμένους εργαζόμενους ( όχι απλούς ) και η ειδική με τις προδιαγραφές του συγκεκριμένου νομού του 2005 άλλους τόσους σημαίνει ότι οι 200 κλίνες ( 150 ξενοδοχειακές και 150 νοσοκομειακές θα έχουν ανάγκη από 1200 εργαζομένους ( νοσηλευτές , ιατρούς , συντηρητές , παραϊατρικά επαγγέλματα ) οι οποίοι θα μπορούν να συντηρήσουν την μικτή αυτή μονάδα . Σας καλώ να το αναλογιστείτε το κόστος των ετησίων αποδοχών των 1200 εργαζομένων και το πόσους (?) τουρίστες το χρόνο έχουν εγγυηθεί τα υπουργεία μας από συμφωνίες που ήδη έχουν συνάψει ώστε αυτή η μονάδα να λειτουργήσει .
Εάν κανείς σκεφτεί ότι το υπουργείο υγείας έχει θέσει άλλες προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν ιατρικές μονάδες οι οποίες είναι ακόμη πιο αυστηρές λόγω του ειδικού , ευαίσθητου θέματος της υγείας που θα καταλάβει ότι για να γίνει μια τέτοια μονάδα όπως προβλέπουν τα υπουργεία τουρισμού - ανάπτυξης , υγείας και ΠΕΧΩΔΕ θα χρειαστούν πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ κάτι που κάνει την επένδυση ασύμφορη για έναν Έλληνα γιατρό ή για μια ομάδα Ελλήνων γιατρών σήμερα . Συνεπώς νομίζω ότι θα έχουμε μια επανάληψη του φαινομένου που παρατηρήθηκε στην Θράκη όπου μεγάλες βιομηχανικές μονάδες χρησιμοποίησαν εθνικό χρήμα από τον αναπτυξιακό προϋπολογισμό για να κάνουν επενδύσεις στην εκεί και ακολούθως εγκατέλειψαν τις επενδύσεις αυτές αφήνοντας τον τοπικό πληθυσμό στο ίδιο πρόβλημα ανεργίας που είχε και πριν τις επενδύσεις .... ή την αναγκαία και αναπόφευκτη προσφυγή στο ξένο επενδυτικό κεφάλαιο με ότι αυτό συνεπάγεται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα κέρδη μετά φόρων προερχόμενα από ένα εθνικό κατά τα άλλα προϊόν όπως ο τουρισμός.
Το γεγονός ότι για να γίνουν οι επενδύσεις αυτού του τύπου κυρίαρχος παράγων είναι ο άνθρωπος ο οποίος διαχειρίζεται τα επαγγέλματα υγείας και όχι η επιχείρηση , δείχνει ότι προτεραιότητα στον σχεδιασμό πρέπει να έχουν οι Έλληνες ιατροί . Εκείνοι, επίσης πρέπει να γίνουν ακόμη πιο έμπειροι στα θέματα εμπλοκής τους στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες αυτού του είδους μέσα από την εργασία τους εντός νέων ιδιωτικών πανεπιστημίων . Διότι είναι αλήθεια ότι πρέπει το προϊόν να αναπτυχθεί συνολικά και μέρος αυτής της διαδικασίας είναι και η καλύτερη , πιο μοντέρνα εξειδικευμένη εκπαίδευση που τα κρατικά νοσοκομεία δεν προσφέρουν αφού δεν είναι αυτός ο προσανατολισμός τους . Είμαστε λοιπόν και υπέρ της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία μαζί με τις νέες κατευθύνσεις στον ευαίσθητο τομέα υγείας θα κάνουν εκ των πραγμάτων τους νόμους , (οι οποίο ι επαναλαμβάνονται ίδιοι με κάθε κυβέρνηση ) , να γίνουν πιο παραγωγικοί γιατί δεν θα πρόκειται περί σχεδιασμών επί χάρτου αλλά περί προσπαθειών που αφορούν τους επιτυχημένους επαγγελματί ες επιστήμονες που γενικώς και αποδεδειγμένα ασχολούνται με αυτό το θέμα καλύτερα από τους θεωρητικούς .
Κλείνοντας , θα ήθελα να τονίσω το παράδειγμα της Κύπρου η οποία είχε με σαφή τρόπο δείξει ότι κατανοεί καλύτερα το ευρωπαϊκό περιβάλλον απ' ότι η Ελλάδα . Οι παράγοντες του τουρισμού της Κύπρου έχουν καταστρώσει συγκεκριμένα σχέδια μέσω του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού που αφορούν όλες τις ομάδες ειδικού τουρισμού και θα έλεγα ότι έχουμε πολλά να μάθουμε από εκείνους , γιατί η συνολική τους στάση δείχνει υπευθυνότητα όσον αφορά τους εθνικούς στόχους της πατρίδας τους . Εξάλλου έχω και μια προσωπική εμπειρία . Όταν τον Μάιο του 2004, η Κύπρος εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εγώ έκανα ταυτόχρονο αίτηση για να εγγραφώ στο ιατρικό δυναμικό τους με σκοπό να χειρουργώ και εκεί μερικούς από τους ασθενείς μου , ( οι οποίοι επιλέγουν το τουριστικό περιβάλλον μιας περιοχής σαν την Λεμεσό ) , οι αρχές της εκεί χώρας αμέσως και χωρίς χρονοτριβές διεκπεραίωσαν την αίτησή μου και μου έδωσαν την κατάλληλη άδεια στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης . Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί με κανέναν τρόπο από τις υπηρεσίες της Ελλάδος , οι οποίες επειδή θα χρονοτριβούσαν θα προκαλούσαν (ακόμη και σήμερα) την ανάλογη καθυστέρηση στην υλοποίηση των προγραμμάτων αυτού του είδους .Αρκετές περιοχές-νησιά της ελληνικής επικράτειας όπως η Κέρκυρα, η Ρόδος ,η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Μυτιλήνη κ.α. με δεδομένη ήδη σήμερα σπουδαία αυτόνομη παρουσία στις επιλογές κάποιου τουρίστα από το εξωτερικό ,θα μπορούσαν να προσανατολιστούν σε μια καθολική υιοθέτηση της ειδικής αυτής μορφής τουρισμού ανωτάτης ποιότητος. Ακόμη και ολόκληροι ξεχασμένοι νομοί χωρίς ιδιαίτερο τουριστικό χαρακτήρα όπως η πολυπολιτισμική Ξάνθη και η ιστορική Ροδόπη (χώρα του λυρικού Ορφέα) μπορούν να ευνοηθούν με αυτόν τον τρόπο, ειδικά για τη Ροδόπη, αν δεν το κάνουν συγκροτημένα και στοχευμένα Έλληνες επενδυτές, πιθανόν να το κάνουν πρώτοι κάποιοι από τους γείτονές μας. Μάλιστα με το ελληνοτουρκικό φόρουμ επιμελητηρίων που έγινε στην Αδριανούπολη το 2010, αυτή η πιθανότητα ακούγεται πολύ ρεαλιστική.
Και τι να πει κανείς για το ότι, λόγω των ισχυόντων αντιπαραγωγικών προστατευτικών σε τοπικό επίπεδο αναχρονιστικών νόμων, η Κως, το νησί όπου γεννήθηκε η ιατρική, εκεί που γράφτηκε ο όρκος του πατέρα της σύγχρονης ιατρικής του Ιπποκράτη, ούτε ο Κρίστιαν Μπάρναρτ δεν μπόρεσε ποτέ να δημιουργήσει το πρότυπο κέντρο καρδιοχειρουργικής αποκατάστασης που πάντοτε ονειρεύονταν. Για τους Ευρωπαίους συμπατριώτες μας αυτό θα ήταν αδιανόητο σαν πρακτική. Εξάλλου γεγονός ότι σήμερα η φήμη της ποιότητος της υγείας στη χώρα μας δεν είναι αξιόλογη στην παγκόσμια κοινότητα (ώστε να λειτουργεί θετικά στον διεθνή ανταγωνισμό)αλλά και το «Ειδικόν» του θέματος (που το καθιστά ακατανόητο στους συνήθεις γραφειοκράτες του Ελληνικού κρατικού μηχανισμού λήψης και υλοποίησης αποφάσεων ), δημιουργεί αμφιβολίες για την χρησιμότητά του σε εθνικό επίπεδο. Όμως ενώ οι Έλληνες ιδιώτες ιατροί είναι από τους καλύτερους στον κόσμο , αυτό ποτέ δεν λειτούργησε ποτέ ως πλεονέκτημα της χώρας όπου δραστηριοποιούνται. Αντίθετα πρέπει συνεχώς να αναφέρονται στην ξένη χώρα όπου εκπαιδεύτηκαν, η οποία και εισπράττει στο τέλος την υπεραξία από την υψηλότατου επιπέδου πιστημονική-ιατρική τους αριστεία.
Στο πλαίσιο της γενικότερης ανασυγκρότησης της Ελλάδος μέσα από τον αναγκαστικό πλέον εκμοντερνισμό της, πολλοί διεθνείς αναλυτές πιστεύουν ότι είναι χρήσιμο να αναφέρονται και στην σημαντικότητα της χώρας αυτής και ως προορισμού ιατρικού τουρισμού εκτός από προορισμό διασκέδασης και διακοπών. Η ίδια προσπάθεια πρέπει να γίνεται και στην περίπτωση του συνεδριακού επιστημονικού τουρισμού Οι μόνοι που το αγνοούν είναι φυσικά (όπως και σε άλλους κλάδους) είναι οι Έλληνες κρατικοί λειτουργοί και νομοθέτες..
Θέλω να επισημάνω ότι προσπάθεια και αν γίνει από τους παράγοντες του τουρισμού στην Ελλάδα όσον αφορά τον ιατρικό τουρισμό , εάν δεν ενισχύσουν τον βασικό παράγοντα που είναι ο Έλληνας γιατρός του ιδιωτικού τομέα υπηρεσιών υγείας και ευεξίας, τα ωφελήματα των προσπαθειών που ήδη γίνονται από τους Έλληνες γιατρούς θα αφορούν μόνο εμάς τους ίδιους . Οι γιατροί ως βαριά φορολογούμενοι πολίτες , στην πλειονότητα τους δεν επιθυμούν εθνικούς ή ευρωπαϊκούς; πόρους για να αναπτύξουν τις ήδη υπάρχουσες δραστηριότητές τους. Εξάλλου, και ο κρατικός τομέας υπηρεσιών υγείας έχει άλλη αποστολή. Οι ιδιώτες ιατροί επιθυμούν την άρση των αντικινήτρων . Εάν αυτό δεν γίνει σύντομα πράξη , τελικά οι προσπάθειες τους θα έχουν ως κατάληξη τον μαρασμό και την αποτυχία όλων των αναπτυξιακών προσπαθειών που αφορούν αυτή την ειδική μορφή τουρισμού από όποιον και αν προέρχεται η πρωτοβουλία.
Η άρση των αντικινήτρων που προτείνουμε είναι :
-
Η ελεύθερη μετακίνηση των γιατρών εντός των περιφερειών της Ελλάδας . Πρέπει να αναλάβει τον συντονισμό ένας εθνικός ιατρικός σύλλογος ο οποίος ήδη υπάρχει , ( ο πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος ) που θα επιτρέπει στους γιατρούς με εξειδίκευση από την Αθήνα ή άλλες πόλεις να παρέχουν σε τουριστικές περιοχές χωρίς να ζητούν άδεια από τους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους ώστε να προσφέρουν τις εξειδικευμένες υπηρεσίες ιατρικού τουρισμού σε υψηλό επίπεδο χωρίς εμπόδια εσωτερικών μετακινήσεων ( όπως πχ. στην Γερμανία ).
- η μείωση των συντελεστών που αφορούν την πολεοδομική κατασκευή του ξενοδοχείου και να γίνουν μικρότερες ξενοδοχειακές μονάδες ( Boutique Clinic Hotels) συνδεδεμένες με κλινικές που ήδη υπάρχουν σε όλη την ελληνική επικράτεια ώστε να λειτουργούν σαν ενιαίες μονάδες οι οποίες έχουν ήδη και την ανάλογη πελατεία (όπως πχ στην Ελβετία ).
- η διαφήμιση στο εξωτερικό από τις υπηρεσίες του ΕΟΤ του ελληνικού ιατρικού δυναμικού, όπως ακριβώς γίνεται και σε άλλες χώρες . Δηλαδή να διαφημίζονται οι έλληνες ιατροί στους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού , οι οποίοι τώρα χειρουργούνται από τους γιατρούς των χωρών στις οποίες διαμένουν ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα μόνο για διακοπές ( θα μπορούσαν να τα συνδυάσουν και τα δύο ) .
- η ίδρυση ξενόγλωσσων ιδιωτικών πανεπιστημίων με καθηγητές εξειδικευμένους παραγωγικούς ιατρούς από τον ιδιωτικό τομέα υγείας , με υψηλή επιστημονική κατάρτιση με ταυτόχρονη εξασφάλιση της διαφήμισης τους στον ελληνισμό και τους φιλέλληνες του εξωτερικού .
- Τέλος να πάψει η Ελλάδα να σχεδιάζει θεωρητικά και γραφειοκρατικά την οποιαδήποτε εθνική της προσπάθεια και αντίθετα να εμπλέξει τους νέους παραγωγικούς ανθρώπους στις διαδικασίες , κάτι που σήμερα δεν γίνεται αφού οι σύμβουλοι των υπουργών δεν έχουν καμία σχέση με τα ειδικά προϊόντα τα οποία επικαλούνται ότι θα αναπτύξουν,
Το Κράτος πρέπει να αλλάξει μέσα από την συγκρότηση ενός ενιαίου εθνικού στόχου στο οποίο θα συμμετέχουν όλες οι παραγωγικές και επιστημονικές ομάδες χωρίς προστατευτισμό στην εσωτερική του δομή. Ο προστατευτισμός είναι νοητός μόνο για τις σχέσεις μας με τις άλλες χώρες και μάλιστα μόνο εκείνες που δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πρότυπο της Ισπανίας μας δείχνει τον δρόμο αφού γνωρίζουμε ότι στην Ισπανία όλοι οι παραγωγικοί άνθρωποι που καλύπτουν τα πόστα του κράτους βρίσκονται στην ηλικία μεταξύ 40 και 50 ετών.
|
