Η Βιολογική φιλοσοφία της χειρουργικής

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΙΝΑΙ...

Η χειρουργική είναι μια εφαρμοσμένη επιστήμη που πραγματοποιείται με τη χρήση των χεριών. Ο χειρουργός, αυτός δηλαδή ο ιατρός που διενεργεί ένα έργο με τα χέρια του πάνω σε έναν ασθενή ο οποίος έχει ανάγκη από τις υπηρεσίες του, έχει λάβει την άδεια να παρέμβει στο σώμα με στόχο την άμεση θεραπεία μίας διαταραχής.. Η πράξη που ο χειρουργός καλείται να διενεργήσει είναι παρεμβατική. Το χέρι του χειρουργού μπαίνει μέσα στο σώμα του ασθενούς και αλλάζει μια κατάσταση με στόχο να αποδώσει το ζητούμενο αποτέλεσμα βασιζόμενος πάνω σε μια παραδοχή. Την παραδοχή ότι εάν δεν το κάνει, το αποτέλεσμα δεν θα αποδοθεί και η κατάσταση η οποία καλείται να διορθώσει ο χειρουργός δεν θα πραγματοποιηθεί. Στόχος λοιπόν του χειρουργού είναι να αλλάξει τα πράγματα με τα χέρια του. Αυτό προϋποθέτει κάποιες διαδικασίες που ονομάζονται χειρουργικές.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Οι διαδικασίες αυτές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα την ώρα της χειρουργικής πράξης (πχ η χειρουργική τομή , η αιμόσταση και η διερεύνηση της ανατομίας της περιοχής που χειρουργείται) και τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα μετά την χειρουργική επέμβαση (αμέσως, ενδιάμεσα ή πολύ μετά), δηλαδή την αντίδραση του οργανισμού σε αυτήν την επέμβαση και την επούλωση των τραυμάτων που ο ιατρός-χειρουργός επιφέρει στο σώμα που εν τω μεταξύ θεραπεύεται.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Α) Η ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΣΤΩΝ ΜΕ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

Ας δούμε λοιπόν αυτό το πολύ δημοφιλές σήμερα παράδειγμα πλαστικής. Ο χειρουργός καλείται να κατασκευάσει ένα στήθος σ' ένα γυναικείο θώρακα στον οποίο αυτό το στήθος δεν υπάρχει εκ γενετής  (αμαστία) ή έχει αφαιρεθεί.  Σε αυτήν την περίπτωση ο χειρουργός θα κάνει μια τομή στο κάτω μέρος της θηλής ή κάτω απο το μικρό στήθος μέσα από την οποία θα διαμορφώσει μια θήκη (μια τσέπη) εντός της οποίας θα τοποθετηθεί ένα ξένο σώμα (το εμφύτευμα) και αμέσως μετά η κατάσταση θα έχει αλλάξει, δηλαδή στο θώρακα αυτό θα υπάρχει μεγαλύτερο στήθος.

Οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα είναι δύο :

1)  Οι πράξεις του χειρουργού και
2) η αντίδραση του οργανισμού τόσο στον χειρουργικό χειρισμό όσο και στην πιθανή παρουσία κάποιων ξένων σωμάτων εντός του οργανισμού (εμφυτεύματα ή ράμματα).

Τι θα συμβεί κατά την επέμβαση ;

Κατά την επέμβαση ο χειρουργός θα κάνει μια τομή, θα μειώσει με ασφάλεια την τοπική παροχή αίματος στην περιοχή αυτή ώστε να υπάρχει επαρκής ορατότητα, θα δράσει επι των ευγενων ανατομικών στοιχείων όπου χρειάζεται, θα στεγνώσει την περιοχή από τα υγρά του οργανισμού με επιμέλεια ώστε η <<τσέπη>> που θα δημιουργηθεί να είναι καθαρή και θα ετοιμάσει την περιοχή για την υποδοχή του εμφυτεύματος. Ακολούθως, έχοντας ήδη διαλέξει το κατάλληλο εμφύτευμα που θα τοποθετήσει μέσα στην περιοχή και έχοντας προσχεδιάσει όλη αυτήν την διαδικασία με βάση τα γούστα, τις επιθυμίες και την κοινωνική θέση της ενδιαφερόμενης για αυτό το χειρουργείο, θα ανοίξει την συσκευασία, θα το πλύνει με αντιβιοτικά προστασίας και θα εμφυτεύσει το ξένο σώμα στη θήκη υποδοχής.

Τι θα συμβεί μετά την χειρουργική επέμβαση;

Αμέσως μετά, όπως είναι φυσικό και Θεάρεστο, ο οργανισμός θα αντιδράσει αμυνόμενος απέναντι στο ξένο σώμα Τα λευκά αιμοσφαίρια της άμυνας του οργανισμού θα προσπαθήσουν να το καταπολεμήσουν. Αυτό δεν θα μπορεί να το πετύχει ο οργανισμός γιατί το ξένο σώμα είναι ακίνδυνο και αβλαβές. Γι' αυτό εξάλλου είναι σχεδιασμένο. Οι εγκρίσεις των υπηρεσιών υγείας είναι σαφείς. Τα εμφυτεύματα είναι ΑΚΙΝΔΥΝΑ για τον οργανισμό.

Τι θα συμβεί την επόμενη εβδομάδα;

Την επόμενη εβδομάδα ο οργανισμός θα μεταβάλει από μόνος του την τακτική του. Θα προσαρμοστεί και θα προετοιμαστεί για να δεχθεί αυτό το εμφύτευμα για όσο καιρό επιθυμεί η ενδιαφερόμενη να το έχει μέσα στο σώμα της. Θα προσαρμοστούν συνεπώς και όλες οι φυσιολογικές διαδικασίες και θα αρχίσει να δημιουργείται μια ζεστή φωλιά για αυτό το εμφύτευμα... Η φωλιά λέγεται ινώδης σάκος. Είναι φτιαγμένη από κολλαγόνο που ο ίδιος ο οργανισμός παράγει ήδη από τις πρώτες 20 ημέρες. Η φωλιά αυτή είναι σαν ινώδες κουκούλι και θα είναι έτοιμη και στεγανή τον πρώτο μήνα και θα υπάρχει για πάντα γύρω από το εμφύτευμα...όσο δηλαδή θα υπάρχει το εμφύτευμα εντός του σώματος...όπως ακριβώς ο αμνιακός σάκος γύρω από το έμβρυο. Μέσα λοιπόν σε αυτόν τον σάκο το σιλικονούχο εμφύτευμα θα μείνει ήσυχο επ΄αόριστον για όλη την διάρκεια της ζωής.

Τί θα συμβεί μετά πολλά χρόνια;

Μετά από πολλά χρόνια τα πράγματα συνήθως δέν αλλάζουν και το εμφύτευμα γίνεται μόνιμά αποδεκτό. Ομως,  ανάλογα με τον τρόπο ζωής και τις ασθένειες που θα περάσει η ενδιαφερόμενη, μπορεί αυτός ο σάκος που έχει δημιουργηθεί απο τον οργανισμό γύρω του για απομόνωσή του να σκληρύνει. Αυτό μπορεί να ωφείλεται σε φάρμακα ή ασθένειες που έρχονται με την ώριμη ηλικία όπως οι ρευματισμοί. Τότε καταλαβαίνουμε οτι ο οργανισμός ίσως δεν θέλει πια αυτό το εμφύτευμα μέσα του και μας δίνει σήμα να το αφαιρέσουμε. Ο χειρουργός μπορεί να το αφαιρέσει πλήρως ή απλά να το αντικαταστήσει με νέο.

^Αυτά όσον αφορά την επούλωση σε χειρουργικό τραύμα που περιέχει μέσα του ξένα σώματα που τοποθετήσαμε εμείς με καλό σκοπό και για καλό σκοπό.

Β) Η ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ Η ΤΗΣ ΒΛΕΦΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει σε μια ρινοπλαστική. Εκεί δεν υπάρχουν άλλα ξένα σώματα εκτός των απορροφήσιμων ραμμάτων.. Ο χειρουργός πρόκειται απλά και καλλιτεχνικά να αλλάξει την ανατομία σμιλεύοντας τα ανατομικά στοιχεία μιας δύσμορφης μύτης. Τα ανατομικά στοιχεία αυτά είναι χόνδροι, οστά, μύες και λίγο λίπος. Αυτά περικλείονται απο δέρμα και βλεννογόνο. Ο χειρουργός κάνει μια τομή σε κάθε ρουθούνι με τις οποίες έχει πρόσβαση στο εσωτερικό της μύτης. Εάν η μύτη είναι πολύ μεγάλη ή τραυματισμένη ο πλασικός χειρουργός μπορεί να τις ενώσει εξωτερικά μετατρέποντας την γλυπτική ρινιπλαστική, από κλειστή σε ανοικτή. Διαμορφώνει ακολούθως το σκελετό σμιλεύοντας όπως ακριβώς κάνει με ένα ψηφιδωτό, όπως ακριβώς κάνει ο γλύπτης με ένα γλυπτό.Πρόκειται για μιά τρισδιάστατη επέμβαση στην οποία απαιτείται και έμπνευση.. Μετά ο χειρουργός κλείνει την τομή και αφήνει την φύση να επουλώσει ήσυχα το τραύμα.

Κατ'αναλογία, η βλεφαροπλαστική-αφαίρεση του λίπους που προβάλλει γύρω απο τα κουρασμένα μάτια (σακκούλες) είναι τρισδιάσταση και εφαρμόζεται σε πολύ λεπτούς και ευαίσθητος ιστούς, είναι μιά άσκηση ισορροπίας μεταξύ των άμεσων "θέλω" και των αρχέγονων "γίνεται".

ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ή ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ

Η μεγάλη βελτίωση της αίσθησης της όσφρησης και η ευχάριστη έκπληξη της πολυαναμενόμενης ευκολίας αναπνοής γίνονται αντιληπτές αμέσως.  Οι υπόλοιπες διαδικασίες που θα συμβούν για τους επόμενους 6 έως 12 μήνες λέγονται εσωτερική επούλωση επειδή δεν έχουμε χρησιμοποιήσει το δέρμα και εξελίσσονται κάτω απο αυτό.. Σε αυτήν τη περίπτωση επειδή η μύτη είναι τρισδιάστατο πυραμιδοειδές όργανο, είναι δηλαδή σαν πυραμίδα με ύψος, πλάτος και μήκος , τα πολύπλοκα φαινόμενα επούλωσης δέν είναι ορατά από το μάτι του κριτή (του απέναντι ανθρώπου) όμως εξελισσονται συνεχώς.. Μπορεί όμως να φαίνονται ως εξωτερικό παραμορφωτικό οίδημα (πρήξιμο) εάν αυτά είναι έντονα. Η νέα μύτη είναι μάλιστα σκληρής σύστασης, σάν ξύλο... Αυτό συμβαίνει στο 10% των περιπτώσεων παγκοσμίως. Είναι το αντίστοιχο διαταραχών της επούλωσης των εξωτερικών τομών στις οποίες μπορεί η ουλή όταν είναι νωπή ακόμη να παρατηρηθούν φαινόμενα τα οποία είναι έντονα όπως υπερτροφική ουλή, χηλοειδές με ή χωρίς ερυθρή ή μαύρη υπέρχρωση. Η εξέλιξη αυτή λέγεται ρικνωτική παραμόρφωση και ωφείλεται στη συρρίκνωση του νεοπαραγόμενου άφθονου επουλωτικού κολλαγόνου. Αρχίζει την δέκατη (10) και τελειώνει την εκατοστή (100) περίπου μετεγχειρητική ημέρα. Δέν αποκλείεται να εμφανίζονται και παροδικές αυξομειώσεις των εσωτερικών αεραγωγών και της έντασης της αναπνοής.. Αυτά  δεν αρέσουν συνήθως στους ανθρώπους ειδικά όταν αυτοί βιάζονται λόγω επαγγέλματος ή είναι καχύποπτοι λόγω χαρακτήρος και προσπαθούν να πιέσουν την φύση να επουλώσει γρηγορότερα την επέμβαση, είναι όμως προσωρινά φαινόμενα και διορθώνεται απο μόνα τους σε 6-12 μήνες χωρίς να κάνουμε κάτι εμείς γι' αυτό εκτός ίσως από μαλάξεις ή δακτυλοπιέσεις (μασάζ). Αυτά τα παροδικά φαινόμενα προβλέπονται ως αναγκαία στάδια της φυσιολογικής ή παθολογικής επούλωσης των τραυμάτων και αφορούν την φυσιολογία του ανθρωπίνου σώματος η οποία σχεδιάσθηκε από τον Θεό στην αρχή της Γένεσης όταν δεν υπήρχαν ακόμη ιατροί για να μπορούν να παρεμβαίνουν με χειρουργικές ή άλλες επεμβάσεις και θεραπείες. Η φύση ήταν τότε ο ιατρός και τα τραύματα πολλά. Το κολλαγόνο ήταν η φυσική μαγική κόλλα και η ωρίμανσή του περιλάμβανε πολλές παραλλαγές. Τα φαινόμενα μετεγχειρητικής σκλήρυνσης και συρρίκνωσης είναι εντονότερα μετά απο κάθε ρινοπλαστική, ακόμη και μετά απο μικρές χειρουργικές βελτιωτικές πράξεις. Πόσο μάλλον μετά απο επαναληπτικές επεμβάσεις πλαστικής της ρινός.

^Τα ίδια ακριβώς ισχύουν ακέραια και στη περίπτωση της ΒΛΕΦΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ επειδή η λειτουργία του φυσικού και ευχάριστου νέου βλέμματος επηρεάζεται άμεσα (αλλα καί εδω παροδικά) απο την συρρίκνωση των χειρουργημένων περιοφθαλμικών ιστών. Το αποτέλεσμα μιάς βλεφαροπλαστικής θα είναι λοιπόν ώριμο μετά 6 μήνες.


Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιό απλά γιατί οι επεμβάσεις αυτές είναι δισδιάστατες (πλάτος και μήκος) επάνω σε πλατειές επιφάνειες χωρίς ανατομικές ιδεταιρότητες. Είναι όμως επεμβάσεις με πολύ μεγάλη τάση και τέντωμα επι των τομών ακριβώς επειδή το ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί η χαλάρωση και η περισσεια των ιστών που επέρχεται απο το γήρας.

Τι θα συμβεί μετά την επέμβαση;

Οι χειρουργημένες περιοχές είναι πρησμένες για 6 εβδομάδες και οι τομές είναι κόκκινες και υπερτροφικές για 6 μήνες ακριβώς λόγω της τάσεως επάνω τους, κάτι που προκαλεί αυξηση της κυκλοφορίας του αίματος μέσα τους ώστε να ερχεται στην τομή άφθονο θρεπτικό οξυγόνο, πρωτείνες  και βιταμίνες. Εάν δέν τεντωθεί περισσότερο η χειρουργημένη απο υπερβολική φυσική δραστηριότητα και διατάσεις, θα αντέξουν τα ράμματα την προβλεπόμενη τάση και μέχρι να απορροφηθούν, το κολλαγόνο επούλωσης θα έχει κολήσει σταθερά και στεγανά την τομή. Αυτή όμως θα μείνει κόκκινη για ακόμη 12 μήνες οπότε θα ωριμάσει και θα γίνει λευκή ή σκουρόχρωμη αναλόγως με τον τύπο δέρματος του καθενός. Εάν τα πράγματα δέν εξελιχθούν αναλόγως των προβλέψεων, οι τομές θα ουλωθούν παθολογικά, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Τί θα συμβεί μετά ένα έτος;

Τα πράγματα όμως συνήθως πάνε εξαιρετικά καλα και κατ'ευχήν και οι τομές δέν είναι ορατές τόσο επειδή είναι καλά κρυμένες στις πτυχές του δέρματος, κάτω απο τα μαλλιά και μέσα στα ενδύματα, όσο και γιατι είναι πολύ καλής ποιότητος. Οι δέ χειρουργημένες περιοχές (πρόσωπο και σώμα) θα είναι για πάντα ομορφότερες, σφριγιλότερες και νεανικώτερες απο πρίν !


Δ) ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (πχ λίπος, χόνδρος  ή δέρμα)

Υπάρχουν πολύ μοντέρνες- σύγχρονες επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής στις οποίες μεταμοσχεύουμε δικό μας ιστό από την μια περιοχή στην άλλη με σκοπό να κλείσουμε ένα χειρουργικό έλλειμμα το οποίο έχει δημιουργηθεί από την αφαίρεση πχ. ενός σπίλου. Άλλες περιπτώσεις και πιο ενδιαφέρουσες είναι εκείνες που αυτομεταμοσχεύουμε λίπος με σκοπό να δημιουργήσουμε καμπύλες χωρίς να χρησιμοποιήσουμε ξένα ιατρικά εμφυτεύματα (ξένα σώματα).

ΑΥΤΟΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ

Η αυτομεταμόσχευση του λίπους έχει πολύ ενδιαφέρον . Μέσα στο λίπος περιέχονται διάφορα κύτταρα και ουσίες πολύ σημαντικές για τον οργανισμό. Το αναρροφημένο λίπος από μια περιοχή πχ από τα ψωμάκια, από το σωσίβιο, από τα γόνατα ή από την κοιλιά περιέχει αυξητικούς παράγοντες που κυκλοφορούν στο αίμα στην περιοχή εκείνη και έχουν αναρροφηθεί.

Περιέχει επίσης:

1. Λιποκύτταρα, τα οποία είναι εκείνα τα κύτταρα που έχουν λίπος και δεν συνάδουν στο να αποθηκεύουν το λίπος όταν είμαστε υπέρβαροι.

2. Βλαστοκύτταρα, είναι τα αδιαφοροποίητα κύτταρα, τα πρωτογενή κύτταρα από τα οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε ότι άλλο κύτταρο επιθυμούμε, είναι τα βρεφικά κύτταρα, δηλαδή τα κύτταρα σε βρεφική ηλικία τα οποία είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα, είναι τα αιμοπετάλια τα οποία είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνται στις θεραπείες με PRP (Plasma rich platelets). Τα αιμοπετάλια χρησιμεύουν για την πήξη του αίματος αλλά και για την επούλωση των τραυμάτων επηρεάζοντας πάρα πολύ το ρυθμό επούλωσης και δίνοντας πάρα πολύ όμορφη επούλωση στις περιοχές τις οποίες χρησιμοποιείται πχ στους χόνδρους των γονάτων όταν αυτοί έχουν φθαρεί.

3. Τα platelets αιμοπετάλια επιταχύνουν πάρα πολύ την επούλωση.

4. Τέλος τα λευκά αιμοσφαίρια τα οποία χρειάζονται για να παράγουν διάφορες ουσίες που είναι αντιφλεγμονώδεις όπως οι κυτοκίνες και οι αρνητικοί παράγοντες.

5. Επίσης στα υγρά που περιέχονται μέσα στο αναρροφημένο λίπος, υπάρχουν και άλλες ουσίες όπως οι ορμόνες μας, τα οιστρογόνα, η τεστοστερόνη και η κορτιζόνη και άλλες ουσίες που δεν έχουμε ακόμα χαρτογραφήσει. Όταν λοιπόν μεταμοσχεύουμε το λίπος από αυτές τις περιοχές που αναρροφήσαμε σε άλλες περιοχές που μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε μια πιο όμορφη εικόνα, όπως το πρόσωπο, το ντεκολτέ του στήθους ή οι γλουτοί με σκοπό να φανούν πιο ανορθωμένοι και πιο νεανικοί αλλά και οι γάμπες για να φανούν πιο παχιές όταν είναι πολύ αδύνατες, τότε μεταμοσχεύουμε όλους αυτούς τους παράγοντες οι οποίοι θα λειτουργήσουν κάποια στιγμή με πολύ ευνοϊκό τρόπο προς όφελος του χειρουργημένου ατόμου.

ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ

Εδώ και αρκετά χρόνια, στην κοσμητική ιατρική ενέσεις δικού μας λίπους χρησιμοποιούνται σαν προσθετικό υλικό (filler) για την θεραπεία ρυτίδων και ουλών. Όταν η επέμβαση αυτή χρησιμοποιήθηκε αρχικά, δεν ξέραμε ακόμα για την πολύ μεγάλη περιεκτικότητα του λιπώδους ιστού σε μεσεγχυματικά κύτταρα και βλαστοκύτταρα. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα αρκετά καλά όμως θέλαμε περισσότερες και ακόμη πιό θεαματικές δράσεις. Πρόσφατα, ο λιπώδης ιστός ανακαλύφθηκε ότι περιέχει μια μεγάλη ποσότητα μεσεγχυματικών κυττάρων. Αυτό είναι λογικό, δεδομένης της διαρκούς εναλλαγής του όγκου και του βάρους του ιστού αυτού, ο οποίος αποτελεί και την κύρια ενεργειακή αποθήκη του σώματος, συμμετέχοντας επίσης ενεργά και στην ορμονική ρύθμιση του οργανισμού. Το γεγονός αυτό είναι εν πολλοίς υπεύθυνο για τα αρκετά καλά αποτελέσματα της χρήσεως λιπώδους ιστού στην κοσμητική ιατρική. Η μέθοδος  αφορά την χρήση των μεσεγχυματικών κυττάρων λίπους, για χρήση τους σε κοσμητικές επεμβάσεις.

Τα κύτταρα αυτά, είναι, όπως αναφέρθηκε, πολύ ενεργά, και έχει αποδειχθεί ότι,  όταν τοποθετηθούν  στον υποδόριο ιστό, τα περισσότερα απο αυτά μετατρέπονται σε κύτταρά της νεανικής φυσιολογίας (ινοβλάστες, νέα αγγεία, και πιθανώς αισθητήρια μικρονευράκια) συμβάλλοντας στην αναγέννηση και αναδόμησή της περιοχής. Μερικά βέβαια δέν τα καταφέρνουν οπότε αδρανοποιούνται. Ετσι, η μόνη ανεπιθύμητη παρενέργεια από αυτή την μέθοδο θα μπορούσε να είναι η δημιουργία κύστεων λίπους η λαδιού η διάχυτων μικροκοκκιωμάτων από τα λιποκύταρα που δεν πρόλαβαν να ενσωματωθούν στον οργανισμό ούτε όμως και να απορροφηθούν οπότε έμειναν στην περιοχή ανενεργά υπό μορφή ψηλαφητής η εμφανούς σκληρής ή ελαστικής ουλής που απλά και μόνο ενοχλεί με την παρουσία της χωρίς να έχει άλλη σημασία.. Η λύση θα μπορούσε σε αυτές τις περιπτώσεις να είναι η παρακέντηση και αναρρόφηση του λαδιού, ή οι αντιφλεγμονώσεις ενεσουλες που εξφανίζουν τη βιολογική αυτή αντίδραση. Δεδομένου όμως ότι και οι ρυτίδες είναι κυρίως αποτέλεσμα της καταστροφής του υποδορίου συνδετικού ιστού και του εμπεριεχομένου δομικού κολλαγόνου, η θεραπεία αυτή, αναγεννώντας τοπικά τον υποδόριο συνδετικό μας ιστό και δημιουργώντας ενδογενώς νέο επουλωτικό κολλαγόνο,  μας προσφέρει μόνιμα αποτελέσματα ομορφιάς χωρίς κινδύνους, το αντίθετο μάλλιστα.. Αυτή η βιολογική διαδικασία λέγεται βιολογικό λίφτιγκ ή βιολογική ανανέωση ιστών και αντιγήρανση σε μόνιμη πλέον βάση. 

Ε) ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΗ ΛΙΠΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

Αυτή η ενδιαφέρουσα επέμβαση που λέγεται λιποπλαστική ή λιπογλυπτική με χρήση του ίδιου του λίπους από τον οργανισμό μας, είναι ότι πιο καινούργιο υπάρχει στην επιστήμη της επούλωσης των τραυμάτων. Τα τραύματα με παρουσία αυτών των συστατικών επουλώνονται πολύ πιο όμορφα και μας δίνουν το αισθητικό αποτέλεσμα που εμείς επιθυμούμε αλλά ταυτόχρονα και μια εγγύηση αιώνιας νεότητας. Είμαστε λάτρεις αυτής της τεχνικής. (Δείτε γιατί στο στήθος και δείτε γιατί στους γλουτούς))
                                                               
                                                                                      .//.

ΣΤΗΝ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΝ:

Σε γενικές γραμμές  η επούλωση των τραυμάτων γραμμές εξελίσσεται σε τρεις φάσεις που μας ενδιαφέρουν πολύ επειδη τις διαχειριζόμαστε προς όφλος της χειρουργημέςνης αφού οι ουλές λειτουργούν σταθεροποιητικά  για τα αποτελέσματα επι πολλά χρόνια..

1) Την άμεση φάση , που είναι η φάση του πρηξίματος-οιδήματος η οποία κρατάει μία εβδομάδα με δέκα ημέρες περίπου.
 
2) Την φάση της συρρίκνωσης (ρικνωτική φάση) όπου συμβαίνουν φαινόμενα σκλήρυνσης της περιοχής και ίσως και μικρές απρόβλεπτες παραμορφώσεις οι οποίες είναι προσωρινές και λέγονται ρικνωτικού τύπου παραμορφώσεις. Καμιά φορά μπορούν να συμβούν και υπερχρώσεις δηλαδή να φανεί λίγο πιο υπερχρωματισμένη η περιοχή με πιο πολύ μελανίνη ή αιμοσιδερίνη , τον σίδηρο δηλαδή που παραμένει στην περιοχή μετά την απαλλαγή  από τις μετεγχειρητικές μελανιές και από τους μώλωπες. Η φάση αυτή κρατάει περί της εκατό μέρες

3) Την φάση της ωρίμανσης η οποία διαρκεί από 300 ημέρες στις γυναίκες έως 500 ημέρες στους άνδρες. Στη φάση της ωρίμανσης όλα τα φαινόμενα υποχωρούν, η περιοχή μαλακώνει προοδευτικά και παίρνει το σχήμα που είχε και κατά το τέλος της επέμβασης όταν δηλαδή πραγματοποιήθηκε η ρινοπλαστική.

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Η ποικιλία των τύπων και της διάρκειας επούλωσης είναι μεγάλη, όση και η ποικιλία μορφολογίας και ποιότητας των ουλών. Άλλοι τελειώνουν με τις φάσεις των επουλώσεων πολύ γρήγορα, (από τις 100 κιόλας ημέρες) και άλλοι μπορεί να καθυστερήσουν και να χρειαστούν κάποια βοήθεια μέσα από αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία προβλέπονται από την θεραπεία των παθολογικών επουλώσεων των τραυμάτων όπως πχ οι χηλοειδείς ουλές, στις οποίες τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα επιφέρουν γρηγορότερα την ωρίμανση που δεν θέλει ο οργανισμός από μόνος του ή καθυστερεί πολύ να μας χαρίσει προκαλώντας άγχος και εκνευρισμό.

Ο χειρουργός γνωρίζει αυτά τα φαινόμενα και είναι πάρα πολύ έμπειρος ώστε να τα διαχειρίζεται. Εξάλλου κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλον..... γιατί λοιπόν και οι αντιδράσεις του να είναι ακριβώς ίδιες στο ίδιο ερέθισμα; Υπάρχει μεγάλη ποικιλία αντιδράσεων και υπάρχουν πολλά υπόβαθρα ζώντων οργανισμών.

Σε τελική όμως ανάλυση όλα τα τραύματα ωριμάζουν κάποια στιγμή και έτσι ο χειρουργός είναι σε θέση να γνωρίζει ότι το αποτέλεσμα που είχε σαν σκοπό να επιφέρει μέσα από τη χειρουργική πράξη , σύντομα θα επέλθει με βεβαιότητα. Η σωστή θεραπεία είναι η αναμονή και η υπομονή . Το άγχος βλάπτει την υγιή επούλωση όσο και το κάπνισμα βεβαίως γιατι και τα δύο κλέβουν το οξυγόνο από τις ουλές και έτσι τις ασχημαίνουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η φιλοσοφία της χειρουργικής και με αυτή τη φιλοσοφία πορεύεται ο χειρουργός ο οποίος επιθυμεί όσο τίποτε άλλο να κάνει καλό σε οποιοδήποτε άνθρωπο ζητάει τις υπηρεσίες του. Η υπομονή είναι η καλύτερη σύμμαχος για μιά ήρεμη μετεγχειρητική περίοδο ωρίμανσης και ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπισθεί το άγχος της αναμονής για την απόκτηση ενός ικανοποιητικότατου αποτελέσματος. Εξ' άλλου πρόκειται για χειρουργικές επεμβάσεις, όχι για "μαγικά κόλπα".