Νέα Κοιλιοπλαστική

Μία νέα μέθοδος κοιλιοπλαστικής χωρίς οριζόντια υπερηβική τομή Η Πλαστική Χειρουργική άρχισε να σκαλίζει, να σμιλεύει το ανθρώπινο σώμα από την αρχή του αιώνα μας, δημιουργώντας αμέτρητες τεχνικές και τακτικές για να διορθώσει τη μεγάλη, χαλαρή, την άσχημη, την ενοχλητική, παραμορφωμένη κοιλιά ή το στήθος. Η αισθητική του σώματος έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα.

Η μεγάλη ζήτηση που έδειχναν οι άνθρωποι που τους αφορούσε το θέμα αυτό, οδήγησε στην τυποποίηση μερικών σοφών τεχνικών που εμπνευσμένοι δάσκαλοι εφάρμοζαν από την αρχή του αιώνα που μόλις τώρα τελειώνει. Άρχισε, λοιπόν, σιγά σιγά να δημιουργείται η φιλοσοφία της "Χειρουργικής της σιλουέτας".

Η πιο σημαντική, η πρωταρχική λεπτομέρεια αυτής της χειρουργικής είναι βεβαίως το σημάδι που αφήνουμε στο σώμα όταν π.χ. αφαιρούμε μια "κρεμάμενη κοιλιά" (κοιλιά που κρέμεται, διπλώνει από το βάρος). Οι κλασικές τομές δερμολιπεκτομής περιλαμβάνουν εκείνες του Kelly (1899, 1910), Weinholg (1909), Babcock (1916, 1939), Schepelmann (1918, 1924), Kuster (1926), Hesch - Thebesius και Weishelmer (1931), Thorek (1924), Pick (1949), Barsky (1950), Galtier (1965), Gonzalez, Ulloa (1960), Grazer (1973), Fischi (1973), Schwartz (1974), Pitanguy (1974), Baroudi (1975), Regnault (1975) και του ελληνικής καταγωγής Psillakis (1984) στη Βραζιλία.

Όλες καταλήγουν σε τομή κάθετη ή οριζόντια, μετά από εκτομή ενός ατρακτοειδούς τεμαχίου δέρματος και λίπους. Με το χρόνο έγινε εμφανές ότι η χαμηλή οριζόντια τομή ήταν η κυριότερη επιλογή των ασθενών όταν επρόκειτο να υποβληθούν σε κοιλιοπλαστική. Άλλες σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες αφορούσαν την τεθλασμένη τομή, το μικρό ομφαλό και επίτευξη μακροχρόνιων και σταθερών αποτελεσμάτων όμορφης ανάπλασης της κοιλιακής χώρας. Η πιο μοντέρνα τάση είναι να προσπαθεί κανείς να μειώσει όσο μπορεί όσο είναι δυνατόν, το σημάδι αυτό, ώστε να προσφέρει μία όσο το δυνατόν πιο ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα.

Όταν βέβαια η γυναίκα ή ο άνδρας που ενδιαφέρεται έχει μικρό σχετικά πρόβλημα, όπως συμβαίνει στις νέες ηλικίες όταν ακριβώς αρχίζει να εμφανίζεται το πρόβλημα της χαλάρωσης ή της τοπικής εναπόθεσης λίπους στην κοιλιά η καλύτερη λύση που εφαρμόζουμε με την ομάδα μου εδώ στην Ελλάδα, είναι η μίνι - κοιλιοπλαστική συνδυασμένη με τη λιποαναρρόφηση. Είναι βέβαια ότι η λιποαναρρόφηση που εδώ και δέκα χρόνια εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις με τοπική εναπόθεση λίπους είναι και η μόνη λύση όταν το πρόβλημα αυτό είναι αισθητικό και δεν λύνεται με δίαιτες ή γυμναστική. Έτσι η χρήση μας βοηθάει να βελτιώσουμε πολύ τα αποτελέσματα της μίνι κοιλιοπλαστικής. Η επέμβαση αυτή αρχίζει και τελειώνει μέσα στο τριχωτό του εφηβαίου και έτσι είναι πάρα πολύ διακριτική. Στο τέλος, μέσα από την ίδια την καισαρική τομή καταφέρνουμε να θεραπεύσουμε τη χαλάρωση του τοιχώματος, των μυών της κοιλιάς, της μέσης, του λίπους και του ίδιου του δέρματος που περισσεύει. Σε αυτή τη περίπτωση δεν πειράζουμε καθόλου τον ομφαλό.

Τελευταία, σε αυτή μας την προσπάθεια μας βοηθάει πολύ η μοντέρνα και χρήσιμη ενδοσκοπική μέθοδος που εφαρμόζουμε και που μειώνει τις τομές, ακόμη πιο πολύ. Η ενδοσκοπική μέθοδος που ακόμη εφαρμόζεται μόνο από λίγους πλαστικούς, χειρουργούς, γίνεται χρησιμοποιώντας πολύ λεπτά, ευαίσθητα εργαλεία από πολύτιμα μέταλλα (τιτάνιο) και ειδικές video οθόνες, ώστε να πραγματοποιούμε λεπτές εργασίες κάτω από το δέρμα προκαλώντας ελάχιστους τραυματισμούς ή αιματώματα και εκχυμώσεις. Έτσι, στο τέλος μια τέτοια κοιλιά θεραπεύεται άνετα χωρίς καθόλου πόνο, καθόλου επιπλοκές, καθόλου ταλαιπωρία για τον ασθενή.

Στην επέμβαση αυτή είναι φυσικό να μπορεί να γίνει και εφαρμογή Lazer CO αντί νυστεριού για την αρχική τομή του δέρματος. Τα αποτελέσματα είναι από τα πιο εκθαμβωτικά της πλαστικής χειρουργικής. Όταν όμως το πρόβλημα είναι μεγάλο και έχει περάσει καιρός που είναι παραμελημένο, τότε η μέχρι τώρα λύση άφηνε ένα μεγάλο σημάδι που δύσκολα κρύβεται ακόμη και μέσα σε ένα στοιχειώδες, μοντέρνο μαγιό.

Η αυξανόμενη επιθυμία των ασθενών για καλύτερα αποτελέσματα και μικρότερα σημάδια μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια σκέψης, κάτι στο οποίο άλλωστε ευρίσκεται και η βάση της επιστήμης γενικά. Είναι βέβαια γνωστό ότι η λιποαναρρόφηση, που εδώ και δέκα χρόνια εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις με τοπική εναπόθεση λίπους είναι και η μόνη λύση όταν το πρόβλημα αυτό είναι αισθητό και δεν λύνεται με δίαιτες ή γυμναστική.



Εδώ και μερικούς μήνες σχεδιάσαμε και εφαρμόσαμε σε Ελληνίδες ασθενείς μία καινούργια μέθοδο κοιλιοπλαστικής, η οποία είναι πάρα πολύ καλή και μπορεί να εφαρμοστεί σε γυναίκες μεταξύ 35-50 ετών, που έχουν έντονο πρόβλημα χαλάρωσης κυρίως γύρω από τον ομφαλό. Το πρόβλημα αυτό δημιουργείται συνήθως σε γυναίκες που είχαν μία ή δύο εγκυμοσύνες από νεαρή ηλικία ή που πάχυναν πολύ και αδυνάτισαν γρήγορα σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα.

Επειδή, οι περισσότερες από τις γυναίκες που έχουν πρόβλημα χαλάρωσης στην κοιλιά και επιθυμούν να το διορθώσουν, μέχρι σήμερα είχαν μόνο μία επιλογή, αυτή της κλασικής κοιλιοπλαστικής, τώρα με τη νέα αυτή προσωπική τεχνική τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί εντελώς.

Με δεδομένο δε το γεγονός ότι η νέα αυτή τεχνική είναι πολύ πιο εύκολη στην εφαρμογή της, εντυπωσιακά πιο ανώδυνη και δεν απαιτεί την ταλαιπωρία των 15 ημερών που απαιτούσε η κλασική κοιλιοπλαστική μέχρι σήμερα, είναι σίγουρο ότι τώρα μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι και πολύ πιο ευχαριστημένοι, τόσο για τα καλά αποτελέσματα που έχουμε στις ενδιαφερόμενες γυναίκες, όσο και για το ότι τα πράγματα έχουν απλουστευθεί στον ευαίσθητο τομέα της αισθητικής πλαστικής χειρουργικής της κοιλιάς.

Η φιλοσοφία της νέας αυτής τεχνικής, που εφαρμόστηκε πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο στην Ελλάδα από την ομάδα μας το 1995, ξεκινάει από την παρατήρηση ότι ο ομφαλός είναι η πρώτη ουλή που αποκτά ο άνθρωπος αμέσως μόλις γεννιέται, αφού εκεί ακριβώς κόβεται ο ομφάλιος λώρος. Η τεχνική αυτή βασίζεται στην άποψη ότι στις γυναίκες που μέχρι τώρα εφαρμόζονταν η κλασική μέθοδος, έπρεπε υποχρεωτικά στο τέλος της επέμβασης να υπάρχουν δύο σημάδια: ένα οριζόντιο από τη μία μεριά ως την άλλη της κοιλιάς και ένα στον ομφαλό.

Με τη νέα τεχνική καταργούμε πλέον το οριζόντιο αυτό αντιαισθητικό σημάδι (ουλή) και κάνουμε όλες τις διορθώσεις (λίπος, μυς, δέρμα) μόνο από τον ομφαλό. Στο τέλος της επέμβασης υπάρχει μόνο ένα στρογγυλό σημάδι γύρω από τον ομφάλιο το οποίο παραμένει για δύο (2) περίπου μήνες, οπότε με μία μικρότερη διόρθωση στο ιατρείο ενσωματώνεται στην προηγούμενη φυσική ουλή του ομφαλού και έτσι καταργείται.

Η φιλοσοφία της νέας αυτής τεχνικής, που εφαρμόστηκε πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο στην Ελλάδα από την ομάδα μας το 1995, ξεκινάει από την παρατήρηση ότι ο ομφαλός είναι η πρώτη ουλή που αποκτά ο άνθρωπος αμέσως μόλις γεννιέται, αφού εκεί ακριβώς κόβεται ο ομφάλιος λώρος. Στο τέλος και της δεύτερης αυτής διόρθωσης η γυναίκα έχει παραμείνει χωρίς χαλάρωση, με διορθωμένους τους μυς (κοιλιακό τοίχωμα), χωρίς κανένα οριζόντιο ή άλλο σημάδι και χωρίς πρόβλημα. Μια ελαστική ζώνη σαν και αυτή της οσφυαλγίας θα πρέπει να χρησιμοποιείται τις ώρες της ημέρας για έναν περίπου μήνα οπότε και η όλη παρέμβαση θεωρείται ολοκληρωμένη.

Η επέμβαση αυτή δεν συνοδεύεται από αυξημένη συχνότητα επιπλοκών ή άλλα προβλήματα. Με μεγάλη άνεση και ευχέρεια μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλούς τόπους κοιλιακής χαλάρωσης, αρκεί αυτή η χαλάρωση να συσσωρεύεται κυρίως γύρω από τον ομφαλό. Προσοχή χρειάζεται στην καλή συρραφή του ομφαλού κατά την πρώτη επέμβαση ώστε να αποφευχθεί διάσπαση του τραύματος.

Η μέθοδος αυτή έχει ήδη ανακοινωθεί στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Μόντε Κάρλο του Μονακό υπό την αιγίδα του πριγκιπάτου και του Πανεπιστημίου της Νίκαιας (Γαλλία) στο οποίο συνέδριο ήταν παρόντες από τη Βραζιλία ο Καθηγητής Ivo Pitanguy, από τη Γαλλία ο εμπνευστής της λιποαναρρόφησης Y. Illouz, ο Αμερικανός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Virginia, J. Hochberg, ο εμπνευστής του peeling με γλυκολικό οξύ, I. Moy, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης S. De Grigorio, ο πρόεδρος της Βραζιλιάνικης Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής, Γ. Hakme, οι καθηγητές, H. Arion και G. Flaguel από το Παρίσι και άλλοι σημαντικοί επιστήμονες. Στο συνέδριο αυτό, η προσωπική αυτή τεχνική συζητήθηκε εκτεταμένα και απέσπασε θερμότατες κριτικές λόγω των πολύ ικανοποιητικών αποτελεσμάτων και του διακριτικού σημαδιού (ουλής) που αφήνει, αφού έγινε σαφές ότι αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση προς την οποία βαδίζει ήδη η Πλαστική Χειρουργική.

 Είναι ενθαρρυντικό ότι η εντελώς καινούργια τεχνική εμπνεύστηκε και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε Έλληνες ασθενείς, από Έλληνα πλαστικό χειρουργό, πράγμα που δείχνει το υψηλό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η Πλαστική Χειρουργική στη χώρα μας.
 
Η τεχνική παρουσιάζει τα εξής πλεονεκτήματα:

1. Είναι απλή στην εφαρμογή της
2. Είναι δυνατόν να γίνει με τοπική αναισθησία
3. Παρουσιάζει μειωμένη συχνότητα επιπλοκών
4. Μπορεί εύκολα (διεγχειρητικά) να μετατραπεί στην κλασσική μέθοδο ή τη μίνι-κοιλιοπλαστική
5. Προκαλεί μειωμένη νοσηρότητα και χρόνο νοσηλείας σε σχέση με την κλασική μέθοδο 6. Ενισχύει τα
     πλεονεκτήματα της λιποαναρρόφησης και της ενδοσκοπικής πλαστικής χειρουργικής στην κοιλιά

Τα μειονεκτήματά της είναι:

1. Η τεχνική δεν βρίσκει εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις χαλάρωσης της κοιλιάς
2. Απαιτεί δύο χειρουργικούς χρόνους
3. Αφήνει συνήθως πλατύ ομφαλό (διάμετρος 1-2 εκατοστά)
4. Πρέπει να εφαρμόζεται συντηρητικά, για να μη δημιουργηθούν δυσμορφίες γύρω από τον ομφαλό.

Βιβλιογραφική αναφορά: Grazer, F. M. Abdominoplasty, Plastic Surgery, W.B. Saunders company 1190, Volume 6 Pg. 3929 4028.