Λιποαναρρόφηση

Δοκιμασμένη πιά εδώ και 22 χρόνια η λιποαναρρόφηση είναι μια χειρουργική επέμβαση στην οποία με την βοήθεια μικροσωληνακίων, ο ιατρός αναρροφά το περισσεύον λίπος που βρίσκεται τοποθετημένο σε ορισμένα σημεία του σώματος.

Ο σκοπός είναι να ανασχηματιστεί οποιοδήποτε μέρος του σώματος απο την περιοχή κάτω απο το σαγόνι, τους μηρούς, τους γλουτούς, τα γόνατα μέχρι τις γάμπες και τους αστραγάλους όπου ύπαρχει αυτή η αντιαισθητική τοποθέτηση λίπους.

Η λιποαναρρόφηση είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται ειδικά για την απορρόφηση λίπους που δεν μπορεί να εξαφανιστεί με την φυσική άσκηση και τη δίαιτα. Δεν χρησιμοποιείται σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής πρέπει να ελεχθεί διαιτητικά και ενδοκρινολογικά και να ακολουθήσει κάποια θεραπεία πρίν προβεί σε αυτού του είδους την επέμβαση. Η λιποπλατική μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας ενώ επιφέρει οριστική βελτίωση στο πρόβλημα αυτό.

Η λιποαναρρόφηση μπορεί να είναι η λεγόμενη κλασσική, χειρωνακτική, με υπερήχους ή «υποβοηθούμενη» απο μηχανή μικροπαλινδρόμησης.

Λέγεται έτσι αλλά σε σχέση με 22 χρόνια πρίν η τεχνική αυτή έχει εκμοντερνιστεί και ανανεωθεί τελείως. Το χαρακτηριστικό της είναι η μηχανική απομάκρυνση των λιπώδων κυττάρων. Ο χειρουργός χρησιμοποιεί μεταλλικά σωληνάκια τα οποία στην άκρη τους σχηματίζουν μια οπή και έχουν διάμετρο απο 2 εώς 4 χιλιοστά. Αυτές είναι συνδεδεμένες με έναν σωλήνα αναρρόφησης και λειτουργούν πολύ πιο γρήγορα απο ότι στο παρελθόν. Στο πρώτο βήμα της επέμβασης βάζουμε ένα αναισθητικό (για τοπική ή μερική αναισθησία) και ένα κοκτέηλ ουσιών που προκαλεί ευεργετική δράση η οποία διαρκεί καθόλη την επέμβαση και κατά την οποία μπορούμε να αφαιρέσουμε 1-3 λίτρα λίπους χωρίς σημαντικές απώλειες υγρών απο τον οργανισμό.

Μετά την αναισθησία εισχωρούμε με μικρές επιδερμικές οπές διαμέτρου της τάξεως του σωληνακίου στον υποδόριο λιπώδη ιστό και με κινήσεις εμπρός-πίσω αφαιρούμε τον λιπώδη ιστό, ο οποίος συγκεντρώνεται σε ένα διαφανές δοχείο με αριθμητικές διαβαθμίσεις με σκοπό να ελέγχεται η ποσότητα και η ομοιογένεια του λίπους, πράγμα που είναι απαραίτητο π.χ . στην περιοχή των γλουτών. 

Είναι ακριβώς η ίδια επέμβαση με την κλασσική μόνο που αντί του ηλεκτρικού σωλήνα αναρρόφησης χρησιμοποιείται (απο τον χειρουργό) ένα κενό που έχει δημιουργηθεί απο το εσωτερικό ενός εμβόλου μιάς σύριγγας το οποίο επικοινωνεί με ένα σωληνίσκο. Η απόφαση της μεθόδου εξαρτάται μόνο απο την προτίμηση του ιατρού, είναι όμως πιο «κομψή» η μέθοδος με σύριγγες όταν το πρόβλημα είναι μόνο αισθητικό. Η μέθοδος αυτή είναι σχεδόν ατραυματική.

Είναι μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε από το 1990 μέχρι το 2000 . Η επέμβαση μοιάζει με την κλασσική αλλά εδώ χρησιμοποιούνται υπέρηχοι (ηχητικά κύμματα που δεν τα αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο αυτί) που προέρχονται απο μια πηγή τιτανίου διαμέτρου 5-6 mm. Οι υπέρηχοι εισχωρούν στο δέρμα και καταστρέφουν τα λιπώδη κύτταρα και όταν ακόμη είναι αρκετά ομοιογενή, την ίδια όμως στιγμή αφήνουν ανεπηρρέαστα τα αγγεία του δέρματος. Η δράση των υπερήχων είναι καθαρά επιλεκτική. Ένα κομπιούτερ καθορίζει τη συχνότητα των κυμμάτων και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται απο τα χαρακτηριστικά της περιοχής του σώματος υπό θεραπεία. Οι δερματικές τομές είναι λίγο πιο πλατιές απο αυτές της κλασσικής λιποαναρρόφησης και αυτό γιατί έχουν την ίδια διάμετρο με αυτή της πηγής των υπερήχων. Απο τη στιγμή που το λίπος έχει διαλυθεί απομακρύνεται με την βοήθεια των κλασσικών σωληνακίων. Η μέθοδος δεν χρησιμοποιείται πολύ σήμερα διότι μπορεί να προκαλέσει μικροπροβλήματα (μικροσυλλογή υγρού ή μικροεγκαύματα) που την καθιστούν απρόβλεπτη όσον αφορά την κλινική εξέλιξη.

Ανακριβές: Δεν είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης της κυτταρίτιδας αλλά αφαίρεσης λίπους που βρίσκεται συγκεντρωμένη σε κάποια σημεία του σώματός μας.

Η κυτταρίτιδα είναι μια πραγματική εκφυλιστική χρόνια κατάσταση προκαλούμενη απο την απώλεια τόνου των αρτηριακών αγγείων και η οποία δημιουργεί μια ελάττωση στην ταχύτητα ροής του αίματος, με αποτέλεσμα τα μικροαγγεία να δουλεύουν πιο πολύ για να θρέφουν την περιοχή που βρίσκονται τα λιπώδη κύτταρα. Αυτή η κατάσταση προκαλεί μια χαλάρωση των αγγειακών τοιχωμάτων και στη συνέχεια μια μεγαλύτερη διαπερατότητα: από πρακτικής άποψης τα αγγεία ελευθερώνουν την υγρή μορφή του αίματος (ορός) το οποίο εναποτείθεται μεταξύ ενός λιποκυττάρου και του άλλου και δημιουργεί αυτή την όψη της φλούδας πορτοκαλιού.

Συνήθως κυτταρίτιδα και τοπικό πάχος συνυπάρχουν και σίγουρα η λιποαναρρόφηση μπορεί να απορροφήσει ένα μέρος άρρωστου ιστού, αλλά ο εναπομείναντας ιστός παραμένει παθολογικός.