Πρόκειται για μια νέα τεχνική που
βασίζεται στην καταστροφή των λιποκυτταρων μέσω λέιζερ που διοχετεύεται
από ειδική οπτική ίνα κάτω από το δέρμα , εκεί που υπάρχει ανεπιθύμητη
συσσώρευση λίπους.
Λιγότερες μελανιές, καθόλου πόνος, αμέσως στο σπίτι,
τοπική αναισθησία καθόλου χαλάρωση δέρματος, το αντίθετο δηλαδή από αυτό
που παρατηρείται με την κλασσική λιποαναρρόφηση.
Η φωτεινή δέσμη λέιζερ διοχετεύεται μέσα
από μια λεπτή οπτική ίνα η οποία κινείται κάτω από το δέρμα στις προς
θεραπεία περιοχές.
Το λέιζερ ,μέσω ενός ισοθερμικού μηχανισμού,
καταστρέφει τις μεμβράνες των λιποκυτταρων, απελευθερώνοντας το λίπος το
οποίο έτσι γαλακτωματοποιειται. Ανάλογα με την περιοχή, μπορούμε να το
αφαιρέσουμε ή όχι μέσω ενός μηχανισμού απορρόφησης. Τέλος 3 έως 6 μήνες
μετά παρατηρείται συρρίκνωση του δέρματος που περισσεύει το όποιο
πιθανώς να έμενε χαλαρό με την κλασσική μέθοδο.
Έτσι σ ε 3 μήνες η
απορρόφηση του λίπους έχει επιτευχτεί, και ο οργανισμός έχει
αποκαταστήσει την περιοχή, δίνοντας το σφρίγος που χάθηκε με τα χρόνια.
Ιδανική μέθοδος για το προγούλι, την έσω
επιφάνεια των μηρών, τα μπράτσα, την πλάτη και την πρόσθια επιφάνεια της
μασχάλης. Γίνεται σε εξωτερικό ιατρείο, χωρίς νοσηλεία. Μπορεί να
συνδυαστεί με κλασσική λιποαναρρόφηση η με ραζιλιάνικη λιπογλυπτικη,
δικτυωτή λιποπλαστικη, Θερμάζ και threading σε κλινική, πάλι χωρίς
νοσηλεία.
Τα καλύτερα αποτελέσματα παρατηρούνται σε
ηλικίες κάτω των 40 ετών. Η μέθοδος είναι κατάλληλη για τη γράμμωση ήδη
καλοσχεδιασμένων περιοχών.
Τι ειναι το λειζερ :
Με την πάροδο των ετών, η επιθυμία των ανθρώπων να επιστρέψουν στη
νεανική τους εμφάνιση έχει προκαλέσει τη δημιουργία ανανεωτικών
προϊόντων και διαδικασιών. Τις τελευταίες δεκαετίες διάφορα τοπικά
εφαρμοζόμενα υλικά έχουν σχεδιαστεί και παραχθεί με σκοπό να απομακρύνουν
βαθιές ρυτίδες, λεπτές γραμμές και πτυχές του δέρματος.
Στην αρχή
επρόκειτο για απολεπιστικούς και εγκαυματικούς παράγοντες, οι οποίοι
προκαλούσαν ένα επιφανειακό, ρηχό και ελεγχόμενο τραύμα της επιδερμίδας
και του δέρματος μέχρι το χόριο. Η νεογέννεση και η ανασύνταξη του
κολλαγόνου εντός του τραύματος μέσα από τους μηχανισμούς επούλωσης
δημιουργεί έτσι ένα πιο σφιχτό και πιο βελούδινο δέρμα.
Νέα προϊόντα εμφανίστηκαν, ενώ η απροσδόκητη και πολύ θερμή ανταπόκριση
του κοινού στην ιδέα της ανανέωσης του προσώπου, προκάλεσε και συνδυασμού
των τεχνικών, παρά τις επιπλοκές που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν.
Εκτός από την Πλαστική Χειρουργική ήταν, λοιπόν, αναπόφευκτο να
έρθει η στιγμή των νέων τεχνολογιών στην υπηρεσία της ανανέωσης
της εμφάνισης του δέρματος.
Το laser διοξειδίου του άνθρακος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1964
από τον Πατέλ. Για να έχουμε πληρέστερη άποψη, ας δούμε τον ορισμό
: λέιζερ είναι το ενισχυμένο, εστιασμένο μονοχρωματικό φως. Το πλεονέκτημά
του είναι πως η δέσμη του είναι τόσο εστιασμένη, που επιτρέπει στον
ειδικό να επέμβει σε πολύ μικρές βλάβες προς διόρθωση.
Η χρησιμότητα του λέιζερ στηρίζεται στην επιλεγμένη ιατρική καταστροφή
(φωτόλυση). Μπορεί, λοιπόν, να καταστρέψει επιλεκτικά από τρίχες
μέχρι ρυτίδες, ουλές και άλλες βλάβες του δέρματος και των υποκειμένων
ιστών.
Υπάρχουν πολλοί τύποι λέιζερ, ο καθένας από τους οποίους «βλέπει»
από ένα χρώμα. Αυτό ακριβώς το χρώμα καταστρέφει το λέιζερ κάθε
φορά. Για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα, ένα λέιζερ που βλέπει
το μαύρο, θα κάνει μια μεγάλη τρύπα σε ένα σκληρό αντικείμενο αυτού
του χρώματος, ενώ αν το κατευθύνουμε προς αντικείμενο οποιουδήποτε
άλλου χρώματος, τότε θα το αφήσει εντελώς ανέπαφο.
Γι' αυτόν το λόγο δημιουργήθηκε η «νέα γενιά» των λέιζερ, που αυξομειώνουν
την έντασή τους, έχοντας τη δυνατότητα και με μικρότερη διεισδυτικότητα,
ώστε να αποφεύγονται οι παρενέργειες. Παρ΄όλα αυτά, εξακολουθεί,
σε ένα μικρό ποσοστό των γυναικών που καταφεύγουν στο λέιζερ, να
υπάρχει πρόβλημα με την υπέρχρωση (πανάδες), η οποία εμφανίζεται
στα ευαίσθητα στο φως δέρματα, όπου το λέιζερ ενεργοποιεί τοπικά
τη μελανίνη.
Ωστόσο, τα προβλήματα που ενδέχεται να προκαλέσει η χρήση λέιζερ
μπορούν να αντιμετωπιστούν προληπτικά, αλλά και να προβλεφθούν,
αφού κατ' αρχάς ο πλαστικός χειρουργός πρέπει να πάρει το πλήρες
ιστορικό του ασθενούς. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούνται, για περίπου
ένα μήνα πριν από την εφαρμογή και ένα μήνα μετά, καλλυντικές, λευκαντικές
ή ενυδατικές- κρέμες, που προετοιμάζουν το δέρμα και μειώνουν την
πιθανότητα αισθητικών παρενεργειών, όπως πανάδες, δυσχρωμίες, ο
έρπις και ευαισθησία στον ήλιο.
Έτσι, έχοντας το ιστορικό και κατατάσσοντας
την επιδερμίδα σε κάποιον από τους τέσσερις χρωματικούς τύπους,
προσαρμόζεται ανάλογα η ένταση του λέιζερ, ώστε να αποφευχθούν οι
παρενέργειες.
Το λέιζερ CO2 είναι ένα σύστημα λέιζερ που αποτελείται από ήλιο,
νιτρογόνο και CO2 σε αέρια μορφή μέσα σε έναν σωλήνα, ο οποίος ενεργοποιείται
είτε από κύματα υψηλής τάσεως είτε από ραδιοκύματα, ώστε να παράγουν
ενέργεια μήκους κύματος 10.600 nm, ενέργεια η οποία μπορεί να διεισδύσει
από 20-30μm. Το υλικό που πιο πολύ απορροφά την ενέργεια του λέιζερ
του CO2 είναι το νερό.
Επειδή το 70% του περιεχομένου του ζώντος
ιστού και ειδικά του δέρματος αποτελείται από νερό, το λέιζερ του
CO2 έχει καταστεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο τόσο στη δερματολογία
όσο και στην Πλαστική Χειρουργική. Τα δύο πιο σημαντικά χαρακτηριστικά
της επίδρασης του λέιζερ του CO2 στους ιστούς είναι η πυκνότητα
της δέσμης ενέργειας, ο εστιασμός και η ποσότητα της προσλαμβανόμενης
ενέργειας από τους ιστούς.
Ο συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών
προσδιορίζει ποια ποσότητα ιστού θα εξαχνωθεί, ποια ποσότητα ιστών
θα απανθρακωθεί και ποια ποσότητα ιστών θα υποστεί αναστρέψιμη θερμική
βλάβη. Από το επιθυμητό κλινικό αποτέλεσμα εξαρτάται και η ρύθμιση
των τριών αυτών χαρακτηριστικών.
Η φιλοσοφική άποψη της αρχής της επιλεκτικής φωτοθερμολύσεως, όπως
αυτή περιγράφει το 1983 από τους Parrish και Anderson, υποχρεώνει
τους βιομηχανικούς παραγωγούς των συστημάτων λέιζερ να δημιουργούν
μηχανισμούς που μηδενίζουν την παράπλευρη θερμική βλάβη από τη χρήση
των συστημάτων λέιζερ.
Έτσι έχουν δημιουργηθεί συστήματα που διακόπτουν
πολύ συχνά την παροχή της ακτίνας λέιζερ, αλλά και συστήματα που
με βάση τη ρύθμιση του μήκους κύματος της μονοχρωματικής φωτεινής
δέσμης του λέιζερ δρα επιλεκτικά σε ένα συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος
είναι χρωμοφόρος και για χρονική περίοδο μικρότερη από εκείνη που
χρειάζεται ο χρωμοφόρος στόχος για να χάσει το 50% της παραχθείσης
θερμικής ενέργειας (δηλαδή κάτω από 1 ms, σήμερα κάτω του 0.1 ms).
Με αυτά τα συστήματα επιτυγχάνεται επιλεκτική λείανση του ανάγλυφου
υποστρώματος του δέρματος και έτσι ανανέωση της εικόνας. Σήμερα
χρησιμοποιούνται λέιζερ πολλών μέσων, τα οποία επίσης συνδυάζονται
με συστήματα ψύξης, ώστε η ενέργεια του λέιζερ να διεισδύει στο
δέρμα επιλεκτικά, να δρα και να παράγει απόλυτα καθαρή θερμική βλάβη
όσον αφορά τους παρακείμενους ιστούς, όπως γίνεται π.χ. με τα λέιζερ
που αποσκοπούν στη συρρίκνωση του κολλαγόνου και μόνο που βρίσκεται
εντός του χορίου, αφήνοντας ανέγγιχτη την επιδερμίδα ή ακόμη και
την επιλεκτική καταστροφή των χρωματικών αγγειακών βλαβών, των κηλίδων
και των τριχών.
Η μοναδική προϋπόθεση για να λειτουργήσει ο μη αφαιρετικός τύπος
λέιζερ, ο τύπος δηλαδή του λέιζερ ο οποίος δεν απορροφάται από τους
ιστούς που περιέχουν νερό (όχι το κλασσικό δηλαδή λέιζερ του CO2)
είναι το σημείο που θέλουμε να καταστρέψουμε επιλεκτικά χωρίς μεγαλύτερη
θερμική φωτόλυση, στην προκειμένη περίπτωση π.χ. η φυσική τριχοφυία,
να εμπεριέχει "χρώμα". Γι' αυτόν το λόγο οι λευκές τρίχες
και βλάβες είναι οι μόνες τις οποίες δεν μπορεί να καταστρέψει το
λέιζερ αυτού του τύπου.
Η ενέργεια του λέιζερ έχει τη δυνατότητα να διεισδύει στο θύλακα
της τρίχας, χωρίς να καταστρέφει το δέρμα και τους ιστούς που την
περιβάλλουν. Κατά τα πρώτα χρόνια της χρήσης του λέιζερ στην αποτρίχωση,
υπήρχε το πρόβλημα του χρόνου, αφού ο αριθμός των τριχών είναι τεράστιος,
αν πρέπει να καταστραφούν οι θύλακες ένας προς έναν. Το πρόβλημα
αυτό αντιμετωπίστηκε με τη δημιουργία διαθλασμένης ακτίνας λέιζερ,
που μπορεί να ενεργήσει σε μεγαλύτερες επιφάνειες, σε κύκλους με
διάμετρο 2 με 3 εκατοστά.
Ένα άλλο πρόβλημα, το οποίο προκαλούσε παρενέργειες, ήταν ότι σε
περιπτώσεις δερμάτων που περιείχαν μεγάλη ποσότητα μελανίνης, το
λέιζερ που στόχευε στη βλάβη μπορούσε να καταστρέψει μέρος της μελανίνης,
προξενώντας δυσχρωμία ή αποχρωματισμό στο πρόσωπο ή το σώμα. Έτσι,
το λέιζερ είχε εξ' ορισμού αδυναμία εφαρμογής σε άτομα με σκούρα
επιδερμίδα.
Οι επιπλοκές των λέιζερ είναι πολλές και αφορούν τόσο την υπερβολική
του χρήση (υπερτροφικές ουλές, χειλοειδή), όσο και την υπερβολική
ευαισθησία του δέρματος στην θεραπεία αυτή, όπως υπερχρώσεις ή υποχρώσεις,
φωτοευαισθησία, αδυναμία δημιουργίας νέας επιδερμίδας (έλκη), επανεμφάνιση
έρπη και ανωμαλίας της υφής.. Κάθε θεραπεία έχει σαφή διάρκεια εφαρμογής
και ο χρήστης πρέπει να φοράει ειδικά γυαλιά, που προφυλάσσουν τα
μάτια από την ορατή και μη ορατή ακτινοβολία του λέιζερ.
